Je knippert even met je ogen en dan is het alweer een jaar later. Een nieuw voorjaar is van start gegaan! De natuur profiteert van de hoge temperaturen en ongekende hoeveelheid vocht. Alles knalt de grond uit en elke dag wordt de groene gloed in de bomen en struiken zichtbaarder.
Een paar keer knipperen en Vinca bestaat alweer 15 jaar! Voorafgaand aan dat knipperen liep ik rond op een woeste vlakte terwijl de inspiratie over hoe het in te richten niet wilde komen. De ideeën over wat hier neer te zetten waren vaag en een beetje naïef. Maar er was richting… Wat ik voor me zag waren mensen die met hun handen in de aarde en hun hoofd in de wind op deze plek bij zichzelf zouden komen.
Een stem achterin mijn hoofd fluisterde dat er meer bij kwam kijken en dat klopte als een bus. Toch was het tijd om van start te gaan en stappen te gaan zetten. Gelukkig wist ik toen nog niet hoelang het pad zou zijn en hoeveel zijpaadjes eerst bewandeld moesten en mochten worden. Net als de tekening van de tuin waar in de loop der jaren veel aanpassingen op zijn gedaan. Nu staat er iets wat blijft groeien en evolueren, maar wat tegelijkertijd staat als een huis. Er komen mensen die met de handen in de aarde stap voor stap weer leren voelen.
Er is in de afgelopen 15 jaar hard gewerkt, veel geleerd, maar vooral ook veel genoten!