Net als onze nieuwe geiten houd ik ook niet van lichte kost. Wel als het gaat om eten of boeken, maar het leven mag best een bite hebben. Uitdagingen aangaan en kijken wat er allemaal valt te leren en te bereiken. Handen uit de mouwen en vooruit met de geit! Soms vergeet ik dan om de tijd te nemen om te herkauwen.
De Vinca-tuin heeft sinds kort twee nieuwe bewoners: Ruth en Roelien zijn Hollandse landgeiten en zij brengen met hun nieuwsgierigheid flink wat leven in de brouwerij. Het was even oefenen, maar nu lopen onze nieuwe geitendames redelijk soepel aan een lijntje van hun nachthok naar de weide en weer terug. Vanaf de eerste dag voelen ze zich thuis op de Vinca-tuin. Nieuwsgierig kijken ze naar iedereen die langskomt en ze weten precies welke mensen ze wat te eten brengen. Die worden verwelkomd met een vrolijk bèèèèh. Want eten, daar zijn ze dol op. De hele dagen gaan hun sterke kaken in het rond.
Geiten houden niet van lichte kost. Het liefst eten ze kweekgras, hooi of jonge takken. Moeilijk verteerbaar materiaal. Het zijn dan ook herkauwers. Hun vier magen gaan het voedsel te lijf en tussendoor halen ze het nog een keer naar hun mond om te herkauwen. Net als die geiten houd ik ook niet van lichte kost. Wel als het gaat om eten of boeken, maar het leven mag best een bite hebben. Uitdagingen aangaan en kijken wat er allemaal valt te leren en te bereiken. Handen uit de mouwen en vooruit met de geit! Soms vergeet ik dan om de tijd te nemen om te herkauwen.
Als ik om me heen kijk , valt op dat ik daarin niet de enige ben. Veel mensen zouden ervan opleven als ze even uit de dagelijkse vaart zouden stappen en zouden stilstaan, bij waar het leven hen gebracht heeft. Door af en toe een stapje terug te doen, kun je veel meer bereiken dan wanneer je maar door blijft denderen. Dus: Achteruit met de geit!