Toen we ruim zes jaar geleden met Vinca begonnen, barstten we ervan: ambitie. Twee grote lappen woeste grond omtoveren in twee tuinen. Overmoed en ambitie liggen soms dichtbij elkaar.
Ik ben blij dat we er ons doorheen hebben gestreden, want het zijn nu twee prachtige tuinen die het stadium van volwassenheid hebben bereikt. Niet altijd perfect op orde. Maar in een hele brave, glad geharkte tuin zou ik niet kunnen coachen. Juist in de imperfectie en soms chaos liggen de meest bijzondere inzichten.
Toch hebben we moeten concluderen dat we in de kruidentuin op de Colckhof de strijd met het onkruid hebben verloren. De tuin is daar omringd door een grasveld met wilde bloemen. Er wordt pas gemaaid wanneer de wind een grote hoeveelheid zaad over onze tuin heeft uitgestrooid. Al dat onkruid en kweekgras…. er is geen vechten aan. Eigenlijk was dat al een tijdje duidelijk, maar met je hoofd weggezakt in het bloeiende onkruid denk je maar één ding: nog harder werken! Totdat iemand zegt: misschien is het een idee om opnieuw te beginnen. De meest bijzondere kruidenplanten eruit halen, de rest omspitten, dit jaar bladrammenas zaaien en volgend jaar aardappels. En dan opnieuw beginnen met de kruidentuin. Dit keer met een ander ontwerp en andere planten, zodat het onderhoud gemakkelijker is.
Opgeven en opnieuw beginnen. Ik hikte aan tegen het idee. Dat voelde als falen. Maar nu het besluit genomen is, geeft het heel veel lucht. En ruimte om me te richten op andere ambities.