Terwijl de temperatuur maar op en neer gaat, wisselen warmterecords en koude nachten elkaar af. De ene dag kunnen we heerlijk in de zon tuinieren en de andere dag komt er sneeuw en hagel uit de lucht vallen.
De wisselvalligheid is terug te zien in de natuur. Die weet ook niet helemaal waar ze aan toe is. De bloemenpracht van de zomer is verdwenen, maar een rondje door de tuin laat nog een heleboel bloeiende bloemen zien: chrysanten, viooltjes, duizendblad en natuurlijk de vinca! Gewapend met mijn mobiel met extra lensjes ga ik op zoek naar fotogenieke bloemen. Dan blijkt dat bloeien in december toch wat anders is als in juli, augustus of september. Op een afstandje lijken het perfecte bloemen, maar van dichtbij blijken ze wat schimmel, rottigheid of vreterij opgelopen te hebben. Maar voor deze tijd van het jaar is het al heel wat en bovendien: die rafelrandjes maken de plaatjes extra bijzonder. Dus ik klik vrolijk verder.
Bloeien in december herken ik bij mezelf. Je gaat voor dat perfecte plaatje, want dat zie je bij anderen ook. Maar in veel gevallen zie je de bloemen van anderen van een afstandje en blijven de rafelrandjes en imperfecties buiten beeld. Gaan voor het perfecte plaatje heeft mijn leven al heel wat energie gekost. De decemberbloem is veel realistischer en uiteindelijk ook veel mooier!
Bloeien in december
