Elk jaar komen er nieuwe keuzes: ga ik doorzetten met wat er is, of kies ik voor wat nieuws op die plek.Tijdens de coronacrisis gaat het maken van keuzes in de Vinca-tuin gewoon door, terwijl het op veel andere gebieden even stilstaat.
Door de jaren heen is de Vinca-tuin flink veranderd. Niet alleen is het een volwassen tuin geworden, er is ook afscheid genomen van ‘mislukte’ projecten en plaats gemaakt voor nieuwe. Zo bleek lavendel het niet goed te doen op deze grond en moest ik het idee van een heerlijk geurend lavendelveld laten varen. De aspergebedden zijn opgedoekt, toen bleek dat dit wel erg arbeidsintensief was wanneer je geen plastic over de bedden doet.
Elk jaar komen er nieuwe keuzes: ga ik doorzetten met wat er is, of kies ik voor wat nieuws op die plek. Keuzes met twee uitersten: het ene uiterste betekent hard werken, soms tegen beter weten in. Het andere uiterste is iets overboord gooien dat misschien nog wat had kunnen worden. Zelf ben ik iemand van de uitgestelde flexibiliteit. Deze wordt gekenmerkt door (te lang en halsstarrig) vasthouden en daarna (rücksichtslos) overboord gooien.
Tijdens de coronacrisis gaat het maken van keuzes in de Vinca-tuin gewoon door, terwijl het op veel andere gebieden even stilstaat. Een periode waarin veel van ons on-hold staan. Een bijzondere mogelijkheid om ons leven en onze keuzes onder de loep te nemen. Wat vraagt het leven van me: doorzetten of flexibel zijn? Welke factoren spelen een rol in mijn keuzeproces? Beslis ik op basis van wat echt bij me past en wat ik echt wil? Of speelt een gebrek aan lef of teveel aan loyaliteit een rol?
Ik hoop dat veel mensen deze periode (kunnen) gebruiken om de grens tussen doorzetten en flexibel zijn bij zichzelf te onderzoeken. Zelf ga ik daar in elk geval vrolijk mee verder.