Wanneer je bij het maken van een gat met een grondboor, de laagjes grond die naar boven komen, onder elkaar legt, zie je het grondprofiel. Eigenlijk is dat wat ik vooral doe in het begeleiden van cliënten; samen graven naar de laag eronder.
April is de opbouwmaand in de tuin. Onkruid gaat de grond uit, dahlia’s, canna’s, aardappels en enorm veel zaden gaan de grond in. De grondboor komt regelmatig uit het schuurtje om een gat te maken voor palen waar gaasconstructies aan bevestigd worden. Met dat gaas worden hoge bloemen en klimpeulen in de loop van het seizoen overeind gehouden.
Wanneer je bij het maken van een gat met een grondboor, de laagjes grond die naar boven komen, onder elkaar legt, zie je het grondprofiel. In mijn studententijd heb ik daar van alles over geleerd en hele boeiende profielen gezien. Het grondprofiel in de Vinca-tuin lijkt overal. Eerst een kleine meter zwarte grond en daarna wordt het, bijna zonder overgang, geel zand. Zodra ik op die gele laag kom, is het diep genoeg voor de paal. Die laag vertelt veel over de oorsprong van de grond en over zijn eigenschappen.
Eigenlijk is dat wat ik vooral doe in het begeleiden van cliënten; samen graven naar de laag eronder. Want stress in het heden heeft meestal zijn oorzaak in een onderliggende laag ergens in het eigen en/of familieverleden. Andersom is de stress een signaal dat er nog wat te ontdekken is. Bij de huidige corona-crisis zie je iedereen verschillend reageren en zijn of haar eigen lessen leren. Nu de crisis zo allesbepalend is, valt dat niet mee. Voor reflectie is afstand nodig. De natuur geeft die afstand en die hebben we nu heel hard nodig!