Afgelopen zomer werd een stevig kuiken geboren en ik wist zeker: dat is een haantje. En zoals het gaat als je ergens van overtuigd bent, waren er overal de ‘zie-je-wels’. Zie je wel: hij heeft stevige poten. Zie je wel: hij geeft de andere kippen aan dat er voedsel te vinden is.
Afgelopen zomer was het een jaar geleden dat onze haan Dolf was overleden. Zowel de kippen als ik misten wel dat machofiguur. Hij kon heel idioot zijwaarts op je af komen lopen, terwijl hij zich breed maakte om te imponeren. Maar het was ook een schatje dat zich op schoot liet tillen. Binnen de kippenclub had hij een belangrijke rol als bewaker. Hij waarschuwde als er een rover in zicht kwam. Met zijn verscheiden verdween de bewaking en dat heeft helaas enkele kippen gekost.
Na een jaar was het wel tijd voor een nieuwe haan. Er werd (uit een geimporteerd ei) een stevig kuiken geboren en ik wist zeker: dat is een haantje. En zoals het gaat als je ergens van overtuigd bent, waren er overal de ‘zie-je-wels’. Zie je wel: hij heeft stevige poten. Zie je wel: hij geeft de andere kippen aan dat er voedsel te vinden is. Ik heb zelfs gezien dat hij een andere kip nogal mannelijk besprong. Tot het moment vorige week dat Donald (zo heette de nieuwe macho met rode kuif) heel lang in het binnenhok was en later bleek dat hij een ei had gelegd. Nou ja, zij dus. Sindsdien heet ze Katrien.
Oeps, was mijn waarheid toch niet de echte. In dit geval was de waarheid onomstotelijk en inmiddels hardgekookt. Meestal ligt het veel subtieler. Onze waarheid wordt ingekleurd door onze verlangens richting de toekomst en overtuigingen uit het verleden. Bij conflicten in het hier en nu projecteren we vaak pijn van vroeger op huidige situaties. De andere partij doet dat waarschijnlijk ook en dan wordt de waarheid een ingewikkeld ding. In veel gevallen is deze meerzijdig en heeft bovendien meer lagen. Boeiend om dat uit te pluizen. Als je tenminste open wilt staan voor de waarheid.