In de afgelopen weken is het onverwachts een oud-Hollandse zomer. De regen kwam dagelijks druilerig of met bakken uit de hemel vallen. De tuin geniet van al dat water en het moestuingedeelte staat er blakend bij. Ondanks het bij tijd en wijle herfstige weer is het toch echt zomer. Tijd om helemaal op te gaan in de natuur: heerlijk genieten, oogsten en zoveel mogelijk eten en drinken uit de tuin. We maken sap van de bessen, muntthee, humus van kapucijners en snoep van fruit. Gezond, lekker en vooral zo heerlijk natuurlijk!
In de zomer is er meer tijd om naar de verhalen van de tuin te luisteren. Want in de afgelopen 14 jaar is er veel beleefd op deze plek. Bij heel wat planten weet ik nog wie ze ooit cadeau heeft gedaan of wie ze heeft geplant. De tuin herbergt duizenden verhalen waarin wordt gelachen, gehuild, genoten, geploeterd en gevoeld.
Maar de tuin vertelt ook de verhalen over de natuur. Over oorzaak en gevolg, cycli, dood, nieuw leven en onze wortels. Op deze plek is voelbaar hoe hier in de natuur onze oorsprong als mens ligt en hoe ver we daar helaas vanaf zijn geraakt. De natuur vertelt haar verhalen zonder verwijten en met een uitnodiging om elke dag opnieuw te kijken hoe je een stapje dichterbij je natuurwortels kunt zetten. Want daar, in contact met die wortels ligt ons echte geluk.
Terwijl ik in de zon frambozen en wijnbessen oogst, luister ik naar de verhalen van de tuin. Want van luisteren word je rijk!