‘Zullen we de volgende afspraak over de zomer heen tillen?’ Dat is waarschijnlijk de vraag, die je in de afgelopen weken het meeste hebt gehoord.
De zomer brengt een diepe behoefte in ons naar boven om ons los te maken van alles wat moet en hoort. Even niet allerlei verplichtingen, even alles loslaten. We zijn het collectief beu en willen niet binnen de lijntjes blijven.
De natuur doet vrolijk mee. In de Vinca-tuin had ik tot een paar weken geleden de structuren mooi op orde. Duidelijke lijnen en overzichtelijke paadjes. Nu is het gedaan met deze braafheid; in de tuin groeit en bloeit alles weelderig. Deze weelderigheid houdt totaal geen rekening met de orde die ik had geschapen. Takken vol met bessen maken het onmogelijk om nog tussen de struiken het gras te maaien. Planten zwaar met bloemen hangen door en blokkeren het pad waar ik met mijn kruiwagen doorheen had gewild. Overal waar ik kijk, zie ik de tuin tegen me schreeuwen: ‘Geniet nou eens even!!’. Dus ga ik een ijsje halen en zet me neer op een heerlijk plekje in de schaduw. Terwijl ik zo zit komen de meest briljante ideeën boven.
Daar op mijn plekje in de tuin bedacht ik, dat juist deze zomerperiode de uitgelezen tijd is om anders naar je leven te kijken. Om te bedenken wat je nu echt wilt, wat je dromen zijn en wat maakt dat je die niet achterna gaat. Terwijl ik mijn agenda bekijk, zie ik deze zomer drie lege weken. Heel even geniet ik van dat beeld en dan weet ik wat ik met die weken ga doen. Drie mensen de gelegenheid bieden om van één week hun week te maken. Misschien wel jouw week….