Sinds kort hebben we een plek in de tuin, waar drama een centrale rol speelt: de drama-driehoek.
Sinds kort hebben we een plek in de tuin, waar drama een centrale rol speelt: de drama-driehoek. Deze driehoek van slachtoffer, redder en aanklager is met straatwerk en een vijver gesymboliseerd, zodat ik daar met cliënten aan de slag kan gaan. Het is een heerlijk beschutte plek met uitzicht over de velden. De kippen gaan er regelmatig met z’n allen naartoe.
Nu de driehoek er ligt, merk ik des te meer de rust die de tuin uitstraalt. Het creëren van drama is iets typisch menselijks. De rest van de natuur neemt in alle rust haar verantwoordelijkheid. Er wordt niet ongevraagd gered, er is geen slachtoffergedrag en er wordt niet met de beschuldigende vinger naar een ander gewezen.
Net als bij iedereen, duikt de drama-driehoek regelmatig in mijn leven op. Wim wilde graag de drama-driehoek in de tuin aanleggen, maar weigert om betrokken te worden in mijn persoonlijke drama’s. Gelijk heeft ie. Als ik er weer eens tegen aanloop, zit er niets anders op om naar de driehoek in de tuin te gaan en na te gaan hoe het met mijn rol in het drama zit. Hoe kan ik mijn verantwoordelijkheid nemen om eruit te stappen? De rust van de tuin om me heen geeft dan het antwoord.