Regenbogen doen me denken aan de druppels van die verstopte tranen. Die tranen bieden je de ruimte om, als ze het licht mogen zien, jezelf in het licht van je verleden te aanschouwen. Met al je prachtige kleuren.
Regenbogen hebben altijd dezelfde volgorde van kleuren en toch zijn ze elke keer weer anders. Soms is het een halve boog, soms nauwelijks zichtbaar en dan weer zie je een volledige boog waarvan beide uiteinden de grond lijken te raken. Laatst was er een spectaculaire; een felle dubbele boog met vlak daarboven nog een wat lichtere reflectie. Toen ik aan de rand van de tuin stond om hem te bewonderen, bewoog op de grond iets precies in het midden van de regenboog. Een ree tussen de aardappelplanten van de buurman keek me aan. Na een paar blikken verdween ze in het gewas en leek daarbij de kleuren van de regenboog mee te nemen.
Hoewel je een regenboog duidelijk kunt zien, is het er daadwerkelijk niet. Het is een optisch effect dat wordt veroorzaakt door de breking en weerspiegeling van licht in de waterdruppels. Zijn prachtige kleuren zijn er bij gratie van de druppels.Je kent vast wel eens zo’n dag waarin je om eerst onduidelijke redenen droevig bent gestemd en de tranen zich achter je ogen ophopen. Als het je lukt om eraan toe te geven, blijkt het vaak verstopt verdriet te zijn. Verdriet dat een aanleiding vond om tevoorschijn te komen. Regenbogen doen me denken aan de druppels van die verstopte tranen. Die tranen bieden je de ruimte om, als ze het licht mogen zien, jezelf in het licht van je verleden te aanschouwen. Met al je prachtige kleuren.De dag na zo’n regenboogdag voel ik ruimte in mezelf en heb ik er weer zin in!