We verspillen veel van onze energie met het ons anders voordoen dan we werkelijk zijn. Vaak zonder het zelf door te hebben. Op de plek tussen wie we zijn en hoe we doen, is stress gehuisvest.
Wanneer het kouder is dan 10 graden, groeit gras niet. Sinds een paar weken bereiken de middagtemperaturen de meeste dagen niet meer dat niveau. Dat markeert een soort keerpunt in het tuinseizoen. Veel planten trekken zich terug de grond in, er zit bijna geen blad meer aan de bomen en de grond is een stuk vochtiger. Het is de tijd van het jaar waarin de Vinca-tuin meer gebruikt wordt voor reflectie en een stuk minder voor actie.
Andere jaren nam ik in deze periode zelf ook een break van het tuinwerk. Even meer binnen aan het werk. Nu onze geiten Ruth en Roelien de tuin bewonen en elke dag lekker naar buiten willen, ga ik toch, als het even kan, tuinklussen oppakken. Met heerlijk de frisse, koude herfstwind in mijn gezicht. In het vaak onstuimige weer voel ik hoezeer we als mens onderdeel uitmaken van die natuur. Hoe daar volop ruimte is om helemaal jezelf te zijn. Misschien juist omdat wij zo bij de natuur horen.
We verspillen veel van onze energie met het ons anders voordoen dan we werkelijk zijn. Vaak zonder het zelf door te hebben. Op de plek tussen wie we zijn en hoe we doen, is stress gehuisvest. Aan de ene kant heel vervelend, maar aan de andere kant is het prachtig dat ons lichaam al dat toneelspelen niet pikt. Het stuurt ons steeds naar onszelf terug. Maar om daar te komen is ruimte nodig. Ruimte om stil te staan en ruimte om te reflecteren.