De vlier is één van de eerste bomen die nieuw blad ontwikkelt. Dat heeft een donkere roodbruine kleur. Een totaal andere kleur dan het blad uiteindelijk zal krijgen. Dat komt omdat alle kleur van het volwassen blad al in de knop aanwezig is. En niet alleen de kleur zit gecomprimeerd opgeslagen, maar ook alle vorm en andere genetische informatie: alles zit er al in.

Je moet er nog wel naar zoeken, maar er is weer veel begin van nieuw leven te ontdekken in de natuur. De vlier is één van de eerste bomen die nieuw blad ontwikkelt. De meeste knoppen zijn nog dicht, maar aan de uiteinde van de takken ontvouwen zich weer blaadjes. Die hebben een donkere roodbruine kleur. Een totaal andere kleur dan het blad uiteindelijk zal krijgen. Dat komt omdat alle kleur van het volwassen blad al in de knop aanwezig is. En niet alleen de kleur zit gecomprimeerd opgeslagen, maar ook alle vorm en andere genetische informatie. Weersomstandigheden en voeding kunnen nog invloed hebben op hoe het blad zich uiteindelijk zal ontwikkelen, maar de grote lijnen liggen vast: alles zit er al in.

Daar kan ik wel eens jaloers op zijn: zo weten dat alles er al is en hatsieflatsie groeien naar iets prachtigs. Ik kijk vaak vol bewondering naar mensen die dat doen. Gewoon ervoor gaan en weten waar het naartoe mag. Wat je ziet bij deze mensen is dat ze van alles uit hun omgeving halen, zoals kennis, reflectie en inspiratie. Maar de richting en het groeipad liggen in hunzelf. Ze weten wat ze halen van buiten en wat ze hebben van binnen. Net als de knoppen aan bomen en heesters.

Kijkend naar dat jonge vlierblad, kan ik even dat gevoel van weten vastpakken. Het is er al van jongs af aan en heeft me, via allerlei omwegen, naar hier gebracht. En als ik blijf voelen gaat het me nog veel verder brengen. Gewoon omdat ik het weet.