Vivaldi had het al begrepen: elk seizoen heeft zijn eigen symfonie. De lente is de tijd van vrolijke muziek, vol van belofte. Hoe klinkt voor jou de lente?
Regelmatig vraagt mijn zangjuf welke kleur een muziekstuk heeft. Een op het eerste gezicht rare vraag, maar eigenlijk hoef ik er nooit lang over na te denken. Laatst nog was een lied voor mij overtuigend lichtblauw-oranje. ‘Lichtblauw-oranje, ok’, zegt ze dan, terwijl ze dat met potlood bovenaan de muziek schrijft. Ze speelt op de piano met dezelfde kleur in gedachten en dan kleuren we letterlijk beter bij elkaar.
Kleuren hebben voor ons een klank, maar dat hebben geuren en vormen ook. De natuur zit vol kleuren, geuren en vormen en barst daarmee van de muziek. Muziek die klinkt naast en met alle geluiden, die je in de buitenlucht hoort. Vogeltjes die zingen of schetteren, bijen die zoemen en de wind die langs blaadjes ritselt. De natuur heeft zoveel muziek in zich, dat ik regelmatig ongemerkt loop te zingen in de tuin.
Vivaldi had het al begrepen: elk seizoen heeft zijn eigen symfonie. De lente is de tijd van vrolijke muziek, vol van belofte. Voor mij hoort hier het geschal van trompetten en tromgeroffel bij en uptempo muziek. Muziek waarvan je ongemerkt gaat swingen. Maar ook het lichte melodietje dat spontaan in je opkomt als je in het zonnetje zit. Heldere muziek die past bij de heldere kleuren in de tuin. Nou ben ik wel benieuwd: hoe klinkt voor jou de lente?