De natuur hield zich in en laat nu zien dat het maar één ding wil: groeien! Een duidelijk gericht verlangen dat meteen tot uitvoer wordt gebracht, zodra de omstandigheden het toelaten. Geen twijfels, geen maren, gewoon ervoor gaan.
Enorm, die veerkracht van de natuur! Een paar weken geleden was bijna alles in de Vinca-tuin nog dor, droog en leek het wel herfst door de vallende bladeren. Nu is het helemaal fris en groen. De moestuin ziet er, met mooie rijtjes sla, worteltjes en koolplantjes, uit alsof het lente is. Het onkruid rukt ook weer op, maar na al die ingehouden weken ga ik daar niet over mopperen. Gewoon weer lekker aan de slag.
De natuur hield zich in en laat nu zien dat het maar één ding wil: groeien! Een duidelijk gericht verlangen dat meteen tot uitvoer wordt gebracht, zodra de omstandigheden het toelaten. Geen twijfels, geen maren, gewoon ervoor gaan.
Daar kan ik zelf nog wat van leren. Genoeg verlangens, maar evenveel mitsen en maren. Vooral de vraag of mijn ‘ik wil’ er wel mag zijn. Als ik om me heen kijk, zie ik dat anderen hier net zo mee worstelen. Opgegroeid met ‘Ik wil, ik wil, krijgt voor zijn bil’ hebben we geleerd om de eigen wil ondergeschikt te maken aan wat anderen willen.
Natuurlijk zijn we sociale wezens en mogen we rekening houden met anderen. Maar we mogen vooral rekening houden met onszelf. Onze problemen ontstaan in veel gevallen door het niet kunnen realiseren van een wezenlijk verlangen. We blijven ons vervolgens op het probleem richten in plaats van op het verlangen. Terwijl er enorm veel kracht zit in een wilsbesluit. Dus: wat wil jij?