Toen ik begon aan dit Hersteltraject voelde ik mij erg boos en onzeker. Ik kwam vanaf een lang pad. Fenna benoemde toen dat er nog wat angels zaten die eruit moesten. Dit traject in de natuur gaf mij rust en ik bewandelde zoals met alles in mijn leven, wederom mijn eigen pad. Dit is een terugkerend iets en het leerde mij dat dit oké is. Alleen dat dit al oké is gaf rust. Tijdens het traject voelde ik mij gezien door Fenna en later ook door mijzelf weer. Mijn boosheid richting familie draaide om in acceptatie. Zoals ik hierboven benoemde, ik ben absoluut geen kudde dier. En daar ben ik meer dan trots op. Fenna was een luisterend oor, doortastend, maar bovenal het belangrijkste wat een coach kan bezitten: geduldig en empathisch. Ze zag mij en ook voor wie ik ben. Hierdoor voelde ik mij op mijn gemak, en durfde ik wat sessies later mijn eigen pad te bewandelen. Emoties, rust en ook durven om ergens voor te gaan. Vroeger gaf ik snel op, omdat ik dacht het lukt mij toch niet. Nu ga ik dit anders vorm geven. Dan maar tien keer vallen en weer opstaan.