Eenzaamheid en het verdriet wat erbij hoort kun je wegstoppen. Met ongezond eten, alcohol of door drukdrukdruk te zijn. Maar hoe goed je de eenzaamheid wegstopt, ze blijft de kop opsteken.
Een tennisarm maakt duidelijk dat het weer genoeg is geweest voor dit seizoen. Dat het een tandje rustiger aan mag. De tuin daarentegen roept dat er nog van alles moet gebeuren om de boel netjes in handen van de winter te geven. Dus blijf ik op een rustig tempo lekker aan de slag. Regelmatig in mijn uppie, maar nooit alleen. De kipjes scharrelen rond, de geitjes mekkeren zodra ze iemand zien en overal hoor je vogels en insecten. Toch kan een gevoel van eenzaamheid over me komen. Een gevoel dat niets te maken heeft met wie of wat er om je heen is, maar van binnen lijkt te komen. Soms om bitterzoet in te zwelgen, maar vaak is het onaangenaam.
Eenzaamheid en het verdriet wat erbij hoort kun je wegstoppen. Met ongezond eten, alcohol of door drukdrukdruk te zijn. Maar hoe goed je de eenzaamheid wegstopt, ze blijft de kop opsteken. Wanneer je besluit haar onder ogen te komen, kun je leren hoe ze onderdeel van je is, maar niet je leven hoeft te beheersen. De stilte van de Vinca-tuin is voor mij hiervoor ideaal.