Komend voorjaar is het 15 jaar geleden dat letterlijk de eerste spade de grond van de Vinca-tuin inging. Een vlakke lap grond met veel woeste begroeiing. Eerlijk gezegd kon ik me er toen nog geen voorstelling maken van hoe de tuin er uit zou gaan zien. Pas na lang turen en tekenen ontstond het beeld. Onderweg zijn er nog veel dingen aangepast. Waar eerst een vak met asperges was (geen echt succes) is nu de ‘dramadriehoek’ (groot succes!). De acht groentevakken zijn er zes geworden en daardoor is er plaats gemaakt voor een verlaging met vijvers. Zo zijn er ieder jaar grote en kleine aanpassingen. Het begint met een idee waar je een voorstelling probeert te maken. De ene keer zie je het al helemaal voor je. Een andere keer is het resultaat door voortschrijdend inzicht toch nog wat anders geworden.
Dit voorjaar ontstond het idee om een wadi te graven. Een plek waar bij veel regenval het water naartoe zou kunnen en waarin planten soms droge en dan weer natte voeten zouden hebben. Er kwam een shovel en er werd enthousiast gegraven. Een veel grotere sleuf dan vooraf bedacht, maar ik kan me zo voorstellen dat we daar iets heel moois van kunnen maken. Hoe…? Daar gaan de gedachten nog even over en de uitvoering wacht op het goede moment.
In de tussentijd houdt de wadi-in-wording de gemoederen bezig. Wat is dat voor gat? Wat gaat daar gebeuren? Dat het daar ligt te wachten op tijd en inspiratie is kennelijk een ingewikkeld gegeven. Het is onaf en dan ontstaan er verwachtingen. Waarom doen jullie daar niets mee?
Soms lijken die verwachtingen onder mijn huid te kruipen, maar dan probeer ik ze snel van me af te schudden. Want juist als een voorstelling van iets in de toekomst echt van jou is, geeft dat energie om het te realiseren. Van klein project tot groot toekomstbeeld; teken het op papier of in je hoofd. Dan kun je er stap voor stap naartoe werken. Soms met voortschrijdend inzicht of nieuwe inspiratie onderweg, maar uiteindelijk zoals jij het wilt. Er ligt een onvoorstelbare kracht in jouw voorstellingsvermogen!