Met het weer van de afgelopen weken, af en toe flinke regen en dan weer behoorlijk wat zon, hebben we opeens een volle tuin. Overal staan prachtige planten te groeien en bloeien. Voor een bezoeker ziet al die opkomende natuur er liefelijk uit. Maar onder al die liefelijkheid gaat een ware oorlog schuil. De oorlog om plek.
Alle planten vechten voor hun territorium. Paardenbloemen weten in een enorm tempo van bloem naar zaad te gaan en voor je het weet staat je tuin vol met die zaadbommen. Zevenblad voert strijd op twee fronten. Het vormt bloemschermen die voor je het weet in het zaad staan. Zevenblad heeft bovendien wortelgestellen die zich in rap tempo door je tuin verspreiden. Troef is dat die wortels een combinatie vormen van stevige exemplaren met allemaal dunnere zijtakjes. Wanneer je aan het wieden bent, breekt er altijd wel zo’n takje af en ben je de plant nog niet kwijt.
Tussen al dat geweld van wat wij onkruid noemen, proberen ook de planten die we wel graag in de tuin willen houden hun plek te bevechten. Ze hebben ons aan hun zijde. Gewapend met spitvork, schoffel en schrepel vechten we met ze mee. In dat geweld van het drukke voorjaar laat ik het gevecht soms even los en laat ik het onkruid hier en daar maar tijdelijk winnen. Dan gun ik mezelf wat ruimte en plek.