April is in de Vinca-tuin altijd de ‘waar-moet-ik-het-zoeken’-maand. Pfff… Hoe houd ik de regie? Daar had ik altijd een fantastische oplossing voor: controle!! Maar de tuin werkte niet mee. Tijd voor een andere strategie.
April is in de Vinca-tuin altijd de ‘waar-moet-ik-het-zoeken’-maand. Alles lijkt prioriteit te hebben. De eerste slag tegen het onkruid moet nu worden gestreden. De grond moet worden bewerkt, bemest en bekalkt. Nu is het moment om te zaaien, planten en verplanten. Voor een aantal struiken en heggen is nu de beste tijd om te snoeien. En dan bemoeit het weer zich ook nog met de planning. Pfff… Hoe houd ik de regie?
Daar had ik altijd een fantastische oplossing voor: controle!! Strakke planning, hard doorzetten ook al zei het lichaam dat het genoeg was en vooral geen onverwachte dingen toelaten. Plezier?! Wat is dat? Er moet gewerkt worden! In plaats van volop te genieten van al dat ontluikende groen, banjerde ik als een drukke controlefreak door de tuin. Het gekke was dat de tuin niet meewerkte. Hoe meer ik de controle zocht, hoe groter mijn achterstand op wat ik wilde bereiken. De tuin ging volledig zijn eigen gang.
Tijd voor een andere strategie. In één keer loslaten; dat lukte niet. Dat ging stapje voor stapje en liep parallel met het pad naar mijn eigen wortels. Hoe beter ik mezelf begreep vanuit waar ik vandaan kom, hoe minder ik de noodzaak voelde om te controleren. En met het loslaten van die controle kwam er steeds meer regie. Het blijft veel werk, maar nu met meer lol en meer resultaat.