De woeste decemberwind, de kalmte van een dik pak sneeuw en de sprankeling van de zon op diezelfde sneeuw. Alle drie herken ik in mezelf.
Ruth en Roelien (onze geiten) zijn dit voorjaar geboren en hadden nog geen sneeuw gezien. Met name Ruth laat haar verbaasdheid over dit rare weer duidelijk zien. Ze was vorige week al in verwarring door de mist die hun wei een stuk kleiner leek te maken. Maar die sneeuw, dat sloeg echt alles! Verdwaasd keek ze rond en ze vergat de pan met brokjes. Daar maakte Roelien snel gebruik van. Even later vlogen ze samen weer rond met hun rare bokkesprongen en kan de sneeuw ze niet meer deren.
Bij mij duurt het effect van weersomstandigheden meestal wat langer. Op een zonnige dag voel ik me een stuk zonniger dan wanneer het grauw en grijs is. Of was die zon al in me en herken ik die in alles waar het zonlicht op weerspiegelt? Ons leven is vol met omstandigheden, die wat met ons doen en waar we druk mee zijn. Maar hoe verschillend de omstandigheden ook zijn, we nemen altijd onszelf erin mee. We komen dingen tegen die ons wat leren over wie we zijn.
De natuur kent een scala aan omstandigheden. Van aandoenlijke, levendige tot ronduit wrede. Het zijn omstandigheden waar we wat mee mogen. Geheel vrijblijvend. Ze bieden zich aan om je wat te leren over jezelf. In alles in de Vinca-tuin zie ik stukjes van mezelf terug en voorlopig ben ik nog niet uitgeleerd!