Tuingeluk zijn momentopnamen die weinig te maken hebben met rozengeur en maneschijn. Het zijn momenten waarop je loskomt van het piekeren over wat je niet goed hebt gedaan en met wat allemaal nog moet. Het gaat dan niet om wat je doet, maar om wie je bent. Tijdens een moment van tuingeluk voel je van top tot teen dat je leeft.
Tuingeluk!
Een vogel die rakelings langs me heen vliegt op weg naar het dure kippenvoer; dat geeft mij het gevoel van tuingeluk. Net als zo’n moment dat een ijskoude windvlaag de adem ontneemt. Of wanneer ik tijdens het spitten op de steel van de spade leun om bij te komen van de brandende spieren in mijn buik.
Tuingeluk zijn momentopnamen die weinig te maken hebben met rozengeur en maneschijn. Het zijn momenten waarop je loskomt van het piekeren over wat je niet goed hebt gedaan en met wat allemaal nog moet. Het gaat dan niet om wat je doet, maar om wie je bent. Tijdens een moment van tuingeluk voel je van top tot teen dat je leeft. Het mooie van deze momenten is dat ze de potentie hebben om zich aan elkaar te rijgen tot een basisgevoel van geluk, dat je overal met je meeneemt.
Bij de start van de Vinca-tuin dacht ik: Hoppa, die tuin in en gelukkig zijn. Nou, daarin ben ik mezelf behoorlijk tegengekomen. De tuin en ik hebben heftige gevechten uitgestreden, waarbij de tuin, alleen al vanwege zijn omvang, vooral aan het winnen was. Hoezo tuingeluk, wat is dit voor een ellende? De geluksmomenten waren soms spaarzaam. Eigenlijk maar goed ook, want doordat ik wist dat er tuingeluk om de hoek moest liggen, ben ik op zoek gegaan naar manieren om dat vast te pakken. Met behulp van veel wijsheid van anderen heb ik dat kunnen vatten en dat mag ik anderen nu leren. Als dat geen tuingeluk is!