De tuin hikt tegen het moment van overvloed aan. De courgetteplanten hangen vol met ieniemienie-vruchten, van de talloze bosjes rode bessen zijn de bovenste exemplaren al glanzend rood. De zomerframboos zit tjokvol nog onrijpe vruchten en de bonenplanten beginnen aan hun groeitocht omhoog langs de stokken. Nog even en het grote oogsten kan beginnen!
Behalve de overvloed aan groente en fruit is er een overvloed aan moois om van te genieten. Overal staan bloemen uitbundig te bloeien. Als je rondkijkt zie je dat dat nog maanden door kan gaan. Alsof de bloemen hebben afgesproken dat ze elkaar in al hun pracht zullen opvolgen tot het punt dat in november of misschien wel december de eerste vorst er definitief een einde aan zal maken.
Dit is de periode waar ik elk jaar naar uit kijk. En nu het zover is vergeet ik gemakkelijk om te genieten. Er is nog zoveel dat moet gebeuren en zoveel dat ik had moeten doen…. En shit, alweer een tuinseizoen dat voorbij glijdt. Het is alsof de seizoenen elkaar steeds sneller opvolgen. Ik kan er nu al moeite mee hebben dat deze pracht en praal straks weer weg is. De langste dag staat alweer voor de deur…..
‘Janssens!’ Ergens in me spreekt een stem me streng toe. Ja, de dingen gaan voorbij en soms is dat ingewikkeld en verdrietig. Alles in de natuur gaat in cycli en die zijn nodig om ervoor te zorgen dat het weer mooi wordt in de zomer. Nu die zomer er daadwerkelijk is ga ik naar buiten. Ik kijk naar mijn handen die aan de slag gaan en me weer in het hier en nu brengen. Want voordat deze zomer voorbij is, wil ik er volop van genieten!