Middenin de Vinca-tuin is een soort schuilplaats gecreëerd, een eenpersoonsruimte met uitzicht op het groen. Hier kan ik af en toe schuilen voor mijn eigen buien.
Regen en zon, de natuur heeft beide nodig. Vaak heb je er geen last van of voldoet een jas of hoedje om je ertegen te beschermen. Maar soms is de regen te hard om lekker buiten te zijn en soms schijnt de zon te fel en wil je de schaduw opzoeken.
Af en toe is het heerlijk om even door te buffelen in een flinke regenbui, vooral na zo’n droge periode zoals we laatst hadden. Meestal ga ik liever schuilen. Ook verstandig, want er ligt zomaar een verkoudheid op de loer.
Middenin de Vinca-tuin is een soort schuilplaats gecreëerd van het frame van een grote koepeltent. Tergend langzaam groeit klimop over het net wat er overheen is gespannen. Na een aantal jaren wordt het nu eigenlijk een groene schaduwplek. Onlangs heb ik een dekzeil over een hoek van de koepel gespannen, zodat het nu nog meer beschermt tegen zon en regen. Een heerlijk plekje om even te schuilen en niet alleen voor de weerselementen. Op deze plek ga ik wel eens schuilen voor mijn eigen buien of om even mijn gedachten te ordenen. Via het zeil kan een wereld van onrechtvaardigheid en onbegrijpelijke dingen van me afglijden. In deze eenpersoonsruimte met uitzicht op het groen, kunnen geweldige inzichten naar boven komen of er daalt berusting in.